Ik had stiekem gehoopt dat het vandaag al zaterdag zou zijn. Vrijdag gaf mijn telefoon aan toen vanochtend om 6.00 uur de wekker ging. Shit, nog 1 dagje proberen te werken met weinig, zeer weinig energie. Ik dacht dat ik deze dag niet zou doorkomen en dat ik naar een paar uren werken moest aangeven dat ik naar huis wil om te slapen, te rusten en vooral niks doen. Nee, dit heb ik niet gedaan. Integendeel, ik heb me gericht op mijn werk en ervoor gezorgd dat ik bezig bleef. Als ik niet veel doe heb ik geen energie mee en komt er vrij weinig uit mijn handen. Niks. Ik kan dan niet meer nadenken, spreken gaat zelfs moeilijk. Alsof ik dan last heb van spraakgebrek. Nee, ik heb gewerkt. Steeds bezig blijven zodat ik niet of te denken dat ik moe ben. Ik gaap veel en ik krijg wel steeds te horen dat ik er moe uitzie maar ik zet door. Ik zal 16.30 uur halen. En dat is mij gelukt. Het ging niet van harte maar ik heb het weer gehaald. Nu ben ik blij dat ik even weekend heb. Even niks doen, ja oké, ik heb morgen een afspraak staan in de sportschool. Gaan we weer een meting doen over mijn gewicht, vetpercentage en BMI. Spannend, de vorige keer was mijn vetpercentage iets te hoog, 31%. Het liefst moet dit 25% zijn. Dus ik moet aan de bak. Ik doe nooit gek met het sporten, alhoewel ik het wel heb gedaan. Ik ben mijzelf tegen gekomen en nu doe ik rustig aan. Ik kijken per dag of ik kan sporten of niet. Deze afgelopen week ben ik doordeweeks niet naar de sportschool geweest omdat ik te moe ben. Trouwens, ik ben echt toe aan mijn infuus. Infliximab. Mijn redbull. Mijn drugs. Kan ik er weer even tegenaan. Niet zonder mijn B12 shot die ik ook altijd om de 8 weken krijg. Voel ik me weer beter, minder negatieve gedachtes, vrolijker. Toch apart dat rotzooi ervoor kan zorgen dat ik mij weer beter voel. Ik kan het leven weer wat beter aan, ben scherper en kan weer even een aantal weken lekker doorwerken. Toch wil ik niet de rest van mijn leven dit infuus blijven doen. Het liefst wil mijn dokter dit wel maar ik sta er niet helemaal achter. Misschien, ik zit er weer hard over na te denken, wil ik weer alternatieve geneeskunde gaan doen. Geen rotzooi in mijn lichaam laten spuiten maar natuurlijke dingen, wat de natuur ons biedt. Ik geloof daar meer in. Het is fijn dat de chemische rotzooi van het ziekenhuis bestaat, vooral als je echt zo ver weg bent dat je wel een oppepper kan gebruiken maar nu dat ik bijna 2 jaar het infuus doe wil ik toch weer terug naar het natuurlijke. Ik geef mijzelf nog even wat meer tijd om er goed over na te denken. Voor nu moet ik nog 1 week doorkomen, vrijdag heb ik weer mijn infuus. Hopelijk gaat het dit keer beter. De vorige keer viel ik in slaap en viel het medicijn mij zwaar. Het infuus valt mij elke keer weer anders. De ene keer merk ik er helemaal niks van. De andere keer werd ik zo helder dat ik zelf dacht dat ik stoned was. En soms voelt het gewoon alsof ik licht ben en kan ik alles aan. Zin om te werken, zin om af te spreken met vriendinnen, zin om een reis te maken, alles. Vandaag ben ik een beetje in een negatieve stemming, even een kort maar moeilijk gesprek gehad op het werk. Gelukkig niet omdat ik de afgelopen tijd kortere werkdagen heb gemaakt maar hoe mensen van verschillende afdelingen met elkaar omgaan. Het heeft mij aan het denken gezet en ik vind het moeilijk om het los te laten. Maar goed, ik heb werk. Ik mag elke werkdag weer naar mijn bureau lopen en lekker werken. Dus bij deze laat ik het nu los want Focus on the good, ik heb werk, leuk werk. Ik moet nog 4 dagen werken met een low battery. Focus on the good, I tell myself.
Liefs,
Tanya
Focus on the Good 